کلیم کاشانی:
چون شمع به هر جا که نشاندند نشستیم
با هیچ کسم گفت و شنو بر سر جا نیست
×××
اهلی
دیوانه از اینیم که آن شوخ پری وش
چشمی سوی ما کرد که هوش از سرما رفت
×××
حافظ:
غسل در اشک زدم کاهل طریقت گویند
پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز
×××
سعدی:
تا رنج تحمل نکنی گنج نیابی
تا شب نرود روز پدیدار نباشد
×××
واعظ قزوینی:
دریا به وجود خویش موجی دارد
خس پندارد که این کشاکش با اوست
×××
صائب:
تا بود مهر ز مه نور گرفتن ستم است
به قدح دست مکن پیش خم باده دراز
×××
سلمان ساوجی:
ز مجلس شمع را ساقی ببر در گوشه ای بنشان
که امشب ماه خواهد کرد ما را مجلس افروزی
×××
مولانا:
جزوها را روی ها سوی کل است
بلبلان را عشق با روی گل است
آنچه از دریا به دریا می رود
از همانجا کامد آنجا می رود
از سر کْه سیل های تند رو
وز تن ما جان عشق آمیز دو
×××
سعدی:
شب پره گر وصل آفتاب نخواهد
رونق بازار آفتاب نکاهد
×××
سلمان ساوجی:
چشم سرمست ترا عین بلا می بینم
لیک ابروی تو چیزی است که بالای بلاست
×××
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : چهار شنبه 17 خرداد 1391 | 16:36 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند